W samym Å›rodku kryzysu naftowego w 1973 roku wielu producentów zawiesiÅ‚o swoje programy sportowe, żeby skoncentrować siÄ™ na ograniczeniu zużycia paliwa i emisji spalin w swoich modelach seryjnych. Toyota nie byÅ‚a wyjÄ…tkiem – zamkniÄ™ty zostaÅ‚ dziaÅ‚ samochodów wyczynowych Tosco, który w swoim dorobku miaÅ‚ takie pojazdy jak zdobywca rekordu w wyÅ›cigach dÅ‚ugodystansowych 2000GT czy rewolucyjna Toyota 7 Turbo, pierwszy na Å›wiecie turbodoÅ‚adowany samochód wyÅ›cigowy. 

Toyota znalazÅ‚a jednak sposób, żeby ocalić projekt, którym Tosco aktualnie siÄ™ zajmowaÅ‚. Prace nad ToyotÄ… CelicÄ… 1600 GT (TA22) byÅ‚y już dosyć zaawansowane, ale producent nie mógÅ‚ ich kontynuować bez narażenia siÄ™ na krytykÄ™ za ignorowanie sytuacji ekonomicznej na Å›wiecie. Dlatego Toyota podarowaÅ‚a pewnÄ… liczbÄ™ egzemplarzy w specyfikacjach wyczynowych niezależnym warsztatom tuningowym w Europie, aby na wÅ‚asnÄ… rÄ™kÄ™ kontynuowaÅ‚y projekt. To pozwoliÅ‚o Toyocie pozostać widocznÄ… w sportach motorowych w trudnych czasach. Kilka takich samochodów wstÄ™pnie przygotowanych przez Tosco otrzymaÅ‚ szwedzki mistrz rajdowy, Ove Andersson. Po kilku latach jego sukcesy doprowadziÅ‚y do poÅ‚Ä…czenia siÅ‚ z ToyotÄ…, dajÄ…c poczÄ…tek zespoÅ‚owi Toyota Team Europe.

RównoczeÅ›nie część podrasowanych przez Tosco Celic w 1973 roku rozpoczęło starty w European Touring Car Championships w barwach szwajcarskiego importera Emil Frey AG. Dwie rundy mistrzostw wygraÅ‚ Ove Andersson, który bez trudu poÅ‚Ä…czyÅ‚ udziaÅ‚ w WRC z sukcesami na torze wyÅ›cigowym. 

8 lipca 1973 roku Andersson wraz z Freddy’m Kottulinsky’m zajÄ™li pierwsze miejsce w klasie (szóste w klasyfikacji generalnej) za kierownicÄ… Celiki 1600 GT #61 w wyÅ›cigu na torze Nürburgring, czwartej rundzie ETCC. Podczas 6-godzinnego wyÅ›cigu Celica ustanowiÅ‚a nowy rekord okrążenia 9 min 29,5 s. PobiÅ‚a tym samym poprzedni rekord Forda aż o 4 sekundy. 

Dwa tygodnie później Andersson i Kottulinsky byli w równie dobrej formie. W 24-godzinnym wyÅ›cigu na Spa-Francorchamps w Belgii wygrali w swojej klasie, zajmujÄ…c 9. miejsce w generalce. Podczas caÅ‚odobowego Å›cigania musieli siÄ™ zmierzyć z silnym deszczem i wieloma wypadkami, które dodatkowo utrudniaÅ‚y manewrowanie na torze. 

W nastÄ™pnym miesiÄ…cu Andersson zostaÅ‚ zaproszony do Japonii. Rozmowy byÅ‚y tajne, ale najprawdopodobniej to wÅ‚aÅ›nie wtedy podjÄ™to decyzjÄ™ o rozbudowie niewielkiej firmy Andersson Motorsport w duże przedsiÄ™biorstwo pod auspicjami Toyoty. ByÅ‚ to poczÄ…tek zespoÅ‚u Toyota Team Europe – obecnie Toyota Motorsport GmbH. W tej sytuacji Andersson skupiÅ‚ siÄ™ na miÄ™dzynarodowych rajdach, zaÅ› Emil Frey AG dalej startowaÅ‚ z sukcesami w europejskich mistrzostwach samochodów turystycznych (ETCC) Celicami GT podarowanymi przez ToyotÄ™.

JednÄ… z nich byÅ‚a pomaraÅ„czowo-czerwona Celica, którÄ… jeszcze w 1976 roku Fritz Straumann zajÄ…Å‚ pierwsze miejsce w Swiss Special Car Championship. Samochód do dziÅ› zachowaÅ‚ oryginalny wzór kolorystyczny nadwozia i przedÅ‚użone nadkola. Silnik 16v twin-cam o pojemnoÅ›ci 1595 cm3 z wtryskiem paliwa w specyfikacji wyÅ›cigowej zostaÅ‚ podrasowany do 236 KM przy 9600 obr./min., uzyskujÄ…c ponad 150 KM z litra pojemnoÅ›ci skokowej. Samochód jeździÅ‚ na sportowych koÅ‚ach 13 cali, a dokÅ‚adnie 10,5×13″ z przodu i 11,5×13″, przez co wyglÄ…daÅ‚ trochÄ™ jak deskorolka. Niektóre elementy ukÅ‚adu napÄ™dowego pochodziÅ‚y z fabrycznego samochodu – skrzynia biegów pracowaÅ‚a na maksimum swoich możliwoÅ›ci, a mechanizm różnicowy wymagaÅ‚ tylko specjalnego pÅ‚ynu chÅ‚odzÄ…cego.