Historia Nürburgringu rozpoczyna siÄ™ w latach 20. XX wieku. W czasach wyjÄ…tkowo trudnych dla Niemiec, kiedy gospodarka wyniszczonego po I wojnie Å›wiatowej paÅ„stwa znajdowaÅ‚a siÄ™ w opÅ‚akanym stanie. Nie przeszkodziÅ‚o to jednak, by 27 wrzeÅ›nia 1925 roku w niemieckich górach Eifel rozpoczęła siÄ™ inwestycja na wielkÄ… skalÄ™ – budowa górskiego toru o nazwie nawiÄ…zujÄ…cej do poÅ‚ożonej niedaleko miejscowoÅ›ci Nürburg. W jej realizacji wzięło udziaÅ‚ trzy tysiÄ…ce pracowników, a ostateczny koszt przedsiÄ™wziÄ™cia wyniósÅ‚ 15 milionów marek, czyli równowartość okoÅ‚o ćwierć miliarda zÅ‚otych dzisiaj.
Maszyny zjechaÅ‚y z placu budowy wiosnÄ… 1927 roku. PoÅ›ród nadreÅ„skich lasów powstaÅ‚a nitka toru o 172 zakrÄ™tach i Å‚Ä…cznej dÅ‚ugoÅ›ci 28,3 kilometra. SkÅ‚adaÅ‚y siÄ™ na niÄ… dwa odcinki – PóÅ‚nocna PÄ™tla (Nordschleife) liczÄ…ca 22,8 kilometra i 7,7-kilometrowa PoÅ‚udniowa PÄ™tla (Südschleife). Pierwszy wyÅ›cig w historii toru odbyÅ‚ siÄ™ 18 czerwca. Na obiekcie zmierzyli siÄ™ zawodnicy na motocyklach. DzieÅ„ później na tor wjechali kierowcy samochodów. RywalizacjÄ™ wygraÅ‚ niemiecki kierowca o wÅ‚oskich korzeniach – Rudolf Caracciola.
Kiedy Å›wiat stanÄ…Å‚ w ogniu II drugiej wojny Å›wiatowej, odgÅ‚osy ryku sportowych aut i pisku opon na kilka lat ucichÅ‚y. Jednak już w 1947 roku tor ponownie zaczÄ…Å‚ tÄ™tnić życiem. W 1951 roku na Nürburgringu zorganizowano pierwsze Grand Prix Niemiec, wyÅ›cig FormuÅ‚y 1, która byÅ‚a wtedy zupeÅ‚nÄ… nowoÅ›ciÄ…. Za pole zmagaÅ„ posÅ‚użyÅ‚ ponad 20-kilometrowy odcinek Nordschleife. Przez lata okoliczne lasy rozdzieraÅ‚ ryk bolidów tak wybitnych kierowców jak Stirling Moss, Jackie Stewart czy Alberto Ascari. Do czasu, aż w 1976 roku Nicki Lauda, pierwszy czÅ‚owiek, który pokonaÅ‚ PóÅ‚nocnÄ… PÄ™tlÄ™ w czasie krótszym niż siedem minut, ulegÅ‚ groźnemu wypadkowi.
Ferrari Laudy wypadło z toru i stanęło w płomieniach. Inni kierowcy od razu rzucili się do ratowania rywala. Austriaka udało się w porę wyciągnąć z auta, jednak był w bardzo ciężkim stanie. Doznał obszernych poparzeń, a jego płuca uszkodził trujący dym. Zapadł w śpiączkę i wielu przewidywało najgorsze. Na szczęście już po sześciu tygodniach Nicki Lauda znowu zasiadł za kierownicą wyścigowego bolidu.
W efekcie tego wypadku Grand Prix Niemiec 1976 byÅ‚o ostatnim zorganizowanym na Nordschleife. Zdecydowano, że póÅ‚nocna nitka toru nie speÅ‚nia oczekiwaÅ„ FormuÅ‚y 1, przede wszystkim w zakresie bezpieczeÅ„stwa. Już wczeÅ›niej tor kilkukrotnie ulepszano, by poprawić jego charakterystykÄ™ w tym aspekcie. Jednak najwiÄ™kszym problemem byÅ‚y odlegÅ‚oÅ›ci, jakie sÅ‚użby musiaÅ‚y pokonać, gdy coÅ› poszÅ‚o nie tak.
Nürburgring nie pożegnaÅ‚ siÄ™ z F1 na zawsze. W 1981 roku na terenie, przez który przebiegaÅ‚ niegdyÅ› odcinek Südschleife, ruszyÅ‚y prace nad nowym, nowoczesnym torem. PÄ™tlÄ™ o dÅ‚ugoÅ›ci 4,5 kilometra ukoÅ„czono po trzech latach. OtrzymaÅ‚a nazwÄ™ Grand-Prix-Strecke. Oficjalne otwarcie nowego obiektu zorganizowano 12 maja 1984 roku. Jeszcze w tym samym sezonie zawitaÅ‚y tutaj bolidy F1. Z czasem tor ulegÅ‚ modyfikacjom, osiÄ…gajÄ…c w 2002 roku dÅ‚ugość 5,2 km i ukÅ‚ad znany obecnie.
PóÅ‚nocna PÄ™tla również zostaÅ‚a przebudowana. ZmieniÅ‚a siÄ™ przede wszystkim jej dÅ‚ugość – z pierwotnych 22,8 km do 20,8 km. Za to od lat niezmienny pozostaje rekord Nordschleife. W 1983 roku, w czasie kwalifikacji do wyÅ›cigu 1000 km of Nürburgring, ustanowiÅ‚ go Stefan Bellof, osiÄ…gajÄ…c czas 6:11.13. Wynik utrzymaÅ‚ siÄ™ tak dÅ‚ugo z prostego powodu – od tamtego czasu rywalizacja w najwyższych seriach, w których bolidy sÄ… zdolne go wykrÄ™cania podobnych czasów, odbywa siÄ™ na Grand-Prix-Strecke.
Historia Nürburgringu to nie tylko dzieje górskiego toru. To również historie wielu niesamowitych samochodów i znakomitych kierowców. Producenci i tunerzy chÄ™tnie wybierajÄ… PóÅ‚nocnÄ… PÄ™tlÄ™ oraz okoliczne drogi jako miejsce do testowania prototypów. WÅ‚aÅ›nie tutaj w ubiegÅ‚ym dziesiÄ™cioleciu poddawano najcięższym próbom i udoskonalano pierwszy supersamochód Lexusa – model LFA. To tutaj trudnÄ… sztukÄ™ prowadzenia wyczynowych aut doskonaliÅ‚ Morizo, czyli prezydent Toyoty – Akio Toyoda. To wÅ‚aÅ›nie poÅ›ród tych poroÅ›niÄ™tych zielonymi lasami dróg w tragicznym wypadku zginÄ…Å‚ Hiromu Naruse. Ten sam as kierowców testowych, który byÅ‚ trenerem Toyody. Wreszcie to tutaj opracowany zostaÅ‚ dÅ‚ugo wyczekiwany hot hatch Toyoty – Yaris GRMN.
Już sama nazwa zdradza, że auto wyÅ‚oniÅ‚o siÄ™ z otchÅ‚ani Zielonego PiekÅ‚a. Skrót GRMN oznacza bowiem „GAZOO Racing tuned by the Meister of the Nürburgring”. Gdy tylko w Japonii ukoÅ„czono pierwszy prototyp, przekazano go do specjalnej jednostki badawczo-rozwojowej Toyoty, majÄ…cej siedzibÄ™ wÅ‚aÅ›nie w pobliżu legendarnego toru. Inżynierowie zakasali rÄ™kawy i stworzyli prawdziwÄ… cywilnÄ… wyÅ›cigówkÄ™. Samochód otrzymaÅ‚ 4-cylindrowy, 16-zaworowy, 1,8-litrowy silnik benzynowy o oznaczeniu 2ZR-FE. JednostkÄ™ o mocy 212 koni mechanicznych wyposażono w napÄ™dzany mechanicznie kompresor oraz ukÅ‚ad zmiennych faz rozrzÄ…du Dual VVT-i z inteligentnym sterowaniem, dziaÅ‚ajÄ…cy zarówno na zawory wlotowe, jak i wylotowe.
W zawieszeniu zastosowano sportowe amortyzatory firmy Sachs i przedni stabilizator przechyÅ‚ów o zwiÄ™kszonej Å›rednicy, wynoszÄ…cej 26 mm. Jakby tego byÅ‚o maÅ‚o, samochód porusza siÄ™ na koÅ‚ach z 17-calowymi obrÄ™czami BBS z lekkiego stopu. OplatajÄ… je opony Bridgestone Potenza RE050 205/45R17. Jak przystaÅ‚o na samochód czerpiÄ…cy z Yarisa WRC, wszystkie te sportowe wÅ‚aÅ›ciwoÅ›ci upakowano w 3-drzwiowym nadwoziu. ZwieÅ„czonym oczywiÅ›cie spojlerem na tylnej klapie.
Jak dalej potoczy siÄ™ historia niesamowitego toru Nürburgring? Jakie auta zostanÄ… dopracowane na jego nawierzchni? Kiedy zobaczymy na nim nastÄ™pcÄ™ kultowej Supry bez kamuflażu? Pozostaje nam czekać, aż Nürburgring, sportowe samochody i ich kierowcy napiszÄ… kolejne rozdziaÅ‚y tej niezwykÅ‚ej opowieÅ›ci.