Astra jest dostępna na rynku europejskim dopiero od połowy października, a już zdążyła zdobyć tak ważną nagrodę, świadczącą o wielkim potencjale tego modelu. Dyrektor generalny Grupy Opel, dr Karl-Thomas Neumann, i dyrektor ds. marketingu, Tina Müller, przybyli na uroczystość do Axel-Springer-Haus, aby odebrać nagrodę z rąk redaktorów naczelnych Marion Horn (Bild am Sonntag) i Bernda Wielanda (Auto Bild). „Złota Kierownica” jest przyznawana wspólnie przez te dwa wydawnictwa. Jury złożone z czytelników, ekspertów i popularnych osobistości, takich jak legendarny kierowca wyścigowy Walter Röhrl, wybiera najlepsze nowości rynkowe z danego roku po ich dokładnym przetestowaniu w trakcie jazd próbnych.

„To najważniejsza nagroda dla najlepszego modelu Opla, jaki dotychczas zaprojektowaliśmy! I dla najważniejszego samochodu w naszej ofercie. Firma Opel jest niezwykle dumna z otrzymanej „Złotej Kierownicy”. To dowód, że wszystkie nasze wysiłki opłaciły się. Atutami nowej Astry są lekkie i bardzo oszczędne silniki, zoptymalizowana konstrukcja nadwozia, rozwiązania przejęte z klasy luksusowej, wyznaczająca trendy łączność z Internetem i wzorcowa jakość” — powiedział uradowany dr Neumann na ceremonii wręczenia nagród.

Dyrektor ds. marketingu w firmie Opel, Tina Müller, dodała: „Nowa Astra mierzy wysoko pod każdym względem, co przedstawiliśmy w filmie o „jakościowym skoku”. Przyjęliśmy już ponad 40 000 zamówień na ten model. A teraz otrzymujemy tę bardzo szczególną nagrodę. To wielka radość dla nas wszystkich. Opel to ponownie poważny gracz, a Astra jest naszą czołową gwiazdą!”.

Opel i „Złota Kierownica”: wszyscy zwycięzcy z Rüsselsheim

Zwycięstwo nowego Opla Astry w prestiżowym konkursie Złota Kierownica 2015 wpisuje się w tradycję sukcesów producenta z Rüsselsheim w tym plebiscycie. Zapoczątkował ją Opel Senator A w 1978 roku, a więc w dwa lata po ustanowieniu nagrody. Od tego czasu, w ciągu czterech dekad, firma zdobyła już 16 tytułów.

1978 — Opel Senator A: pierwsza „Złota Kierownica”

W 1978 roku marka ze znakiem błyskawicy zdobyła pierwszą „Złotą Kierownicę” w swojej historii — za model Opel Senator. Samochód zaprezentowany na targach IAA we wrześniu 1977 roku był następcą kultowej serii Kapitän, Admiral i Diplomat oraz najbardziej ekskluzywnym Oplem do zakończenia jego produkcji w 1993 roku. W 1978 roku Senator był oferowany z trzema silnikami do wyboru: 2.8 o mocy 103 kW/140 KM, 3.0 o mocy 110 kW/150 KM oraz z flagową, również trzylitrową jednostką, rozwijającą moc 132 kW/180 KM.

1979 — Opel Kadett D: nagradzany mistrz przestronności

Rok później Opel znów znalazł się w czołówce plebiscytu. Kadett D z 1979 roku był pierwszym kompaktowym Oplem z przednim napędem i zdobywcą drugiej „Złotej Kierownicy” dla firmy. Dzięki poprzecznemu ustawieniu silnika i usunięciu wału napędowego oferował on pasażerom mnóstwo miejsca mimo kompaktowych wymiarów i nadwozia krótszego o 126 mm w porównaniu z poprzednikiem. W tej generacji Kadetta wprowadzono także nowe silniki z wałkiem rozrządu nad głowicą. Czterocylindrowa jednostka 1.3 OHC rozwijała moc 44 kW/60 KM lub 55 kW/75 KM. Oprócz przestronnego kombi z bagażnikiem o pojemności 1425 litrów Opel oferował dwie wersje z nadwoziem typu fastback. W styczniu 1983 roku w ofercie pojawił się sportowy Kadett GTE, który z czterocylindrowym 115-konnym silnikiem 1.8 rozwijał prędkość maksymalną 187 km/h.

1981 — Opel Ascona C: szczęście chodzi trójkami

W 1981 roku szczęście producentowi z Rüsselsheim przyniosła Ascona C. Był to pierwszy Opel klasy średniej z przednim napędem, oferowany z nadwoziem trójbryłowym lub kombi. Ascona C była sprzedawana z silnikami benzynowymi o pojemności od 1.3 do 1.6 i silnikiem wysokoprężnym 1.6.

1982 — Opel Corsa A: mały samochód, wielki sukces

Zaledwie 12 miesięcy później, w 1982 roku, zupełnie nowy model Opla przebojem zdobył kolejną „Złotą Kierownicę”. Tym razem wygrała Corsa A — pierwszy mały samochód Opla o bardzo zwartych proporcjach i długości zaledwie 3,62 metra. Miał on wyraźnie zarysowane, poszerzone nadkola jak samochód rajdowy i wyjątkowo niski współczynnik oporu aerodynamicznego 0,36 — prawdopodobnie rekordowy w swojej klasie. Corsę A zaprojektowano jako model, który miał zainteresować przede wszystkim „panów domu”. Szczególnie wyróżniającą się wersją była Corsa GSi z silnikiem o mocy 72 kW/98 KM. W 1985 roku do popularnej pięciodrzwiowej wersji dołączył trzydrzwiowy hatchback i dwudrzwiowy sedan. Corsa A była cenionym i bestsellerowym modelem, wyprodukowanym w liczbie 3,1 miliona egzemplarzy.

1984 — Opel Kadett E: kolejny zwycięzca z klasy kompaktowej

Pięć lat po zdobyciu pierwszej „Złotej Kierownicy” na prowadzenie znów wysunął się Kadett, a dokładnie jego nowa generacja wprowadzona do sprzedaży w 1984 roku. Drugi przednionapędowy Kadett, produkowany w latach 1984–1991, był absolutnym zwycięzcą, któremu nadano także tytuł „Samochodu Roku 1984”. Kadett tej generacji był również mistrzem aerodynamiki. Sportowa wersja GSi ze współczynnikiem oporu aerodynamicznego 0,30 wprawiła ekspertów w zdumienie. Nawet zwykły hatchback i sedan osiągały sensacyjną wartość 0,32. Łącznie firma sprzedała 3 779 289 egzemplarzy tego aerodynamicznego majstersztyku.

1987 — Opel Senator B: kiedy powiedziało się „A”, trzeba było powiedzieć „B”

Opel Senator B powtórzył sukces swojego poprzednika. Nowy flagowy model, oparty na tylnonapędowym Oplu Omega, był oferowany głównie z silnikami sześciocylindrowymi, z wyróżniającą się kulturą pracy trzylitrową rzędową jednostką o mocy 115 kW/156 KM na czele. Pracowała ona tak płynnie, że nawet moneta ustawiona na sztorc w komorze silnika nie przewracała się. Później wprowadzono 4-zaworową wersję 6-cylindrowego silnika z systemem doładowania falowego Dual-Ram w kolektorze dolotowym, rozwijającą imponujące 150 kW/204 KM.

1990 — Opel Calibra: gwiazda sportu

W 1990 roku „Złotą Kierownicę” zdobył prawdziwy mistrz: oszałamiające coupé z rekordowo niskim współczynnikiem oporu aerodynamicznego wynoszącym 0,26! Calibra była dostępna z zapewniającymi wysokie osiągi silnikami o mocy od 85 kW/115 KM do 150 kW/204 KM. Flagowy Opel Calibra Turbo z napędem na wszystkie koła przyspieszał od 0 do 100 km/h w zaledwie 6,8 sekundy. Ofertę uzupełniał silnik V6, rozwijający moc 125 kW/170 KM. Calibra V6 święciła triumfy w sporcie samochodowym — w 1996 roku wygrała międzynarodowe mistrzostwa samochodów turystycznych (ITC).

1994 — Opel Omega B: złoto dla dużego samochodu

Druga edycja Omegi wywarła szczególne wrażenie na jury. Dynamiczna sylwetka, mnóstwo miejsca w środku i nowe silniki V6 z aluminiowymi głowicami, rozwijające moc do 155 kW/210 KM, przypadły do gustu ekspertom. Nowy system poduszek powietrznych zapewniał wysoki poziom bezpieczeństwa kierowcy i pasażerów. Kombi z przepastnym bagażnikiem było cenione zarówno przez rodziny, jak i rzemieślników, natomiast wersja z nadwoziem trójbryłowym sprawdzała się jako reprezentacyjny sedan dla biznesmenów.

1995 — Opel Vectra B: lustereczko, powiedz przecie...

Najbardziej przyciągającą wzrok cechą Opla Vectry były aerodynamicznie wyprofilowane lusterka boczne, łączące się w harmonijną całość z przodem samochodu. Taka estetyka ujęła także jurorów konkursu o „Złotą Kierownicę”. Vectra wygrała również dzięki nowym i oszczędnym silnikom benzynowym o pojemności od 1,6 do 2,6 litra i mocy od 55 kW/75 KM do 125 kW/170 KM. Wraz z modelem debiutowały również silniki wysokoprężne o pojemności od 1,7 do 2,2 litra z bezpośrednim wtryskiem paliwa, które wyróżniały się wzorcowo niskim zużyciem paliwa.

1999 — Opel Zafira A: siedmiomiejscowy mistrz szybkich zmian

Kto go wymyślił? Opel! Tak jest, kompaktowy minivan, którego siedmiomiejscowe wnętrze można było błyskawicznie (w ciągu zaledwie 15 sekund!) przekształcić w przestrzeń ładunkową (maksymalnie 1700 litrów) bez wymontowywania foteli, to efekt pracy projektantów z Rüsselsheim. Formuła nazwana Flex7 pomogła Zafirze w zdobyciu „Złotej Kierownicy” w 1999 roku. Dzięki pomysłowej koncepcji zbędne fotele znikały pod podłogą samochodu. Funkcjonalny i niezwykle przestronny samochód zaimponował także kompaktowymi wymiarami zewnętrznymi i znakomitą dynamiką jazdy.

2002 — Opel Vectra C: elektryczny postęp

Trzecia generacja Vectry obroniła tytuł zdobyty przez poprzednika i również została uhonorowana „Złotą Kierownicą”. Nowy samochód klasy średniej zadebiutował na początku ery elektroniki. Poszczególne systemy pojazdu były połączone magistralą CAN (Controller Area Network), która zastąpiła klasyczne wiązki kablowe, a w układzie kierowniczym zastosowano elektryczno-hydrauliczne wspomaganie. Silniki benzynowe i wysokoprężne rozwijały moc od 74 kW/100 KM do 206 kW/280 KM z pojemnością od 1,6 do 3,2 litra. W 2004 roku Opel wyposażył Vectrę w system aktywnego zawieszenia IDS Plus ze stałą kontrolą amortyzacji (CDC), w którym charakterystyka amortyzatorów dostosowywała się do warunków jazdy.

2005 — Opel Zafira B: złota dwunastka

Druga generacja Zafiry wciąż wyznaczała standardy dzięki zmodernizowanej wersji systemu foteli Flex7 i — podobnie jak jej poprzedniczka — zdobyła „Złotą Kierownicę”. Zafira w wersji OPC okazała się też najszybszym minivanem na świecie: samochód z silnikiem o mocy 177 kW/240 KM okrążył Północną Pętlę toru Nürburgring w 8 minut i 54,38 sekundy. W ustanowieniu tego rekordowego wyniku pomogło 240 koni mechanicznych pod maską oraz podwozie zapewniające znakomite właściwości jezdne.

2009 — Opel Astra J: kompaktowy popis stylistów

W 2009 roku Astra J, arcydzieło projektantów, podążyła śladami cudownie przestronnego Kadetta D i mistrza aerodynamiki, Kadetta E, przynosząc marce Opel trzecią „Złotą Kierownicę” w klasie kompaktowej. Samochód został zaprojektowany zgodnie z nową koncepcją stylistyczną Opla, opartą na „połączeniu rzeźbiarskiego artyzmu z niemiecką precyzją”. Ponadto Astra J była wyposażona w nowoczesne systemy wspomagające kierowcę, takie jak kamera Opel Eye i reflektory AFL+ z funkcją doświetlania zakrętów. Adaptacyjne zawieszenie FlexRide dopasowywało się do warunków jazdy, a kierowca i siedzący obok niego pasażer otrzymali fotele z certyfikatem AGR (Akcji na rzecz Zdrowych Pleców).

2010 — Opel Meriva B: inteligentny, kompaktowy i... złoty

Meriva B, czyli młodsza siostra Zafiry, sięgnęła po złoto w 2012 roku, potwierdzając doświadczenie firmy Opel w segmencie minivanów. Na decyzję jurorów wpłynął funkcjonalny system składania tylnych foteli FlexSpace i innowacyjne rozwiązanie z drugą parą drzwi otwieraną przeciwnie do kierunku jazdy. System FlexDoors ułatwiał sadzanie małych dzieci na tylnych fotelach oraz wsiadanie wysokim pasażerom. Dzięki downsizingowi i turbodoładowaniu silniki samochodu oferowały dobre osiągi przy niskim zużyciu paliwa. Moc jednostek napędowych wynosiła od 55 kW/75 KM do 103 kW/140 KM.

2012 — Opel Zafira Tourer: salon na kołach

Zafira Tourer, czyli bardziej luksusowa odmiana Zafiry, natychmiast zdobyła kolejną „Złotą Kierownicę”. Oprócz funkcjonalnego wnętrza samochód oferował imponujący komfort, panoramiczny szklany dach i takie innowacje, jak radarowy tempomat czy alarm przedkolizyjny. Nowy oszczędny diesel, charakteryzujący się wyjątkową wytrzymałością na długich dystansach, otrzymał oznaczenie 2.0 CDTI i rozwijał moc 121 kW/165 KM. Wersja Zafiry Tourer z silnikiem 1.6 CNG turbo ecoFLEX (110 kW/150 KM) przez trzy lata z rzędu (2013–2015) zdobywała nagrodę w kategorii najbardziej przyjaznego dla środowiska samochodu w klasie minivanów.

2015 — Opel Astra K: skok jakościowy

Zwycięzcą jest... nowa Astra oparta na zupełnie nowej, lekkiej architekturze, napędzana wyłącznie silnikami najnowszej generacji i wyposażona w ultranowoczesne systemy łączności z funkcjami integracji ze smartfonem oraz przełomowego osobistego opiekuna kierowcy Opel OnStar. Nowa Astra kontynuuje także tradycję Opla w zakresie wprowadzania do segmentu kompaktowego rozwiązań oferowanych wcześniej tylko w samochodach wyższej klasy. Nagrodą za to jest „Złota Kierownica 2015”.