Arek Kwiecień: - Mimo młodego wieku na Dakar pojechałeś jako już całkiem doświadczony zawodnik, w dodatku z licznymi trofeami na koncie…

Łukasz "Łoker" Łaskawiec: - W zawodach występuję od 2006 roku, ale z półtoraroczną przerwą. W ostatnich dwóch sezonach startowałem już jednak regularnie, przy okazji faktycznie gromadząc sporo pucharów – w moim pokoju brakuje już na nie miejsca. Na swoim koncie mam m.in. zwycięstwo w Pucharze Polski w cross-country i enduro. W sezonie 2010 zająłem 3. miejsce w Mistrzostwach Polski enduro, z założenia trochę je odpuszczając, ponieważ skupiłem się na Mistrzostwach Europy w rajdach baja, gdzie wywalczyłem 1. miejsce w klasie Q4 (czyli pojazdów z silnikami o poj. powyżej 450 ccm) oraz 2. miejsce w klasyfikacji generalnej całej klasy ATV. Co ciekawe w klasie Q4 miałem quada z najmniejszym silnikiem spośród wszystkich rywali – KTM-a 505, podczas gdy inni mieli 800-ki, 900-ki…

- Kiedy zrodził się pomysł Twojego startu w rajdzie Dakar?
- O Dakarze na poważnie zaczęliśmy myśleć na rajdzie Hungarian Baja 2010. Pomysł zrodził się w głowie mojego taty, któremu zawdzięczam zresztą całą karierę zawodniczą – tata wspiera mnie, podpowiada, wymyśla kolejne cele, a także finansuje. Podczas zawodów na Węgrzech spotkaliśmy się z legendą Dakaru, Czechem Josefem Machackiem, który zaproponował mi nawet przejażdżkę swoim quadem. Wtedy porozmawialiśmy również z Martinem Macikiem, szefem czeskiego teamu KM Racing, w którego barwach startuje Machacek. I wtedy już zapadła klamka, że jedziemy na Dakar – wszystko zostało dogadane, ustaliliśmy warunki. W rozmowach bardzo pomogły mi moje wyniki osiągane na Mistrzostwach Europy; myślę, że bez nich nie miałbym szans, by dołączyć do tak mocnego zespołu. Rekomendacja Machacka, z którym rywalizowałem na trasach, była decydująca.

- Nie obawiałeś się Dakaru? Wydaje się, że są to zawody dla dużo bardziej dojrzałych (pod względem wieku i doświadczenia) zawodników.
- Nie bałem się, bo… nie wiedziałem, co mnie czeka (śmiech). Dopiero na miejscu zobaczyłem, na co się porwałem. Wcześniej Dakar znałem tylko z telewizji, internetu… Wiedziałem, że czekają mnie długie trasy, ale akurat to lubię najbardziej – im dłużej jeżdżę, tym zwykle lepiej się czuję. Im bardziej jestem zmęczony, tym jestem szybszy… Nie mam pojęcia dlaczego!

- Rajd rozpoczął się dla Ciebie niezbyt szczęśliwie. Drugi etap ukończyłeś na ostatnim miejscu…
- Z powodu gorąca panującego w Argentynie w trzecim dniu rajdu, na drugim etapie, gotowało mi się paliwo. Straciłem przez to 3 godziny. Temperatura benzyny była tak wysoka, że gdy dotykałem przewodów, to aż parzyły w palce. Przyczyn było wiele: wysoka temperatura powietrza, grzejący się zbiornik i pompa paliwa; podobno argentyńska benzyna ma również dużą zawartość etanolu. Problemy miałem nie tylko ja – Josef Machacek już po zjeździe z rampy w Buenos Aires, na zwykłej dojazdówce, miał podobny kłopot. Po przygodach na drugim etapie, gdzie straciłem prawie 3 godziny i finiszowałem jako ostatni, przenieśliśmy pompę na przód, pod lampę, tak aby chłodziło ją powietrze. Machacek uczynił podobnie, a nawet zamontował sobie dodatkową chłodnicę. Odtąd większych kłopotów z temperaturą już nie mieliśmy.

Dalszy ciąg wywiadu w serwisie Terenowo.pl